Dotkliwe skutki nieudanego leczenia protetycznego — jak leczenie lekarza dentysty doprowadziło do niekorzystnych skutków dla pacjentki…

Sprawa, którą pragniemy zaprezentować, dotyczy kobiety, która zdecydowała się na leczenie protetyczne polegające przede wszystkim na założeniu koronek porcelanowych na całości uzębienia, co miało w jej zamyśle przysporzyć atrakcyjności. 

Jednakże w wyniku nieprawidłowego, nieumiejętnego, leczenia, pacjentka doznała szkody, co negatywnie odbiło się na jej wyglądzie zewnętrznym oraz zdrowiu. Twarz pacjentki uległa deformacji — doszło do zniekształcenia stawów skroniowo-żuchwowych, nieprawidłowego ukształtowania tkanek miękkich twarzy i zaburzenia jej rysów. Z powodu tych komplikacji pacjentka musiała poddać się kolejnym zabiegom w celu przywrócenia podstawowych funkcji, takich jak jedzenie czy gryzienie, a także w celu niwelowania bólu i zapobiegania dalszym zmianom patologicznym. Sprawa trafiła na wokandę Sądu Okręgowego. Pacjentka domagała się od lekarza wykonującego zabieg kwoty 120 000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz odszkodowania w wysokości 17 750 zł (zwrot kosztów leczenia). Ponadto pacjentka domagała się ustalenia odpowiedzialności lekarza na przyszłość za skutki jej działań związanych z zawinionym, nieprawidłowym leczeniem stomatologicznym.

Na wstępie podkreślić należy, iż ustalono, że lekarz rozpoznał i miał świadomość istnienia wrodzonej dysfunkcji zgryzu i żuchwy, w tym m.in. mikrogenii, tyłozgryzu oraz bruksizmu ekscentrycznym. Lekarz wiedział zatem o schorzeniach układu szczękowo-zgryzowego.

W tej sytuacji lekarz poinformował pacjentkę, że należałoby rozpocząć leczenie od korekcji narządu żucia, lecz pacjentka oświadczyła, że z wadą zgryzu się urodziła i z tym funkcjonuje, a zależy jej na estetyce.

Przed podjęciem leczenia wykonano zdjęcia uzębienia pacjentki. Nie skierowano jej jednak na inne badania. Na ten czas sama pacjentka nie zgłaszała dolegliwości bólowych.

Przystąpiono do leczenia, w trakcie którego pacjentka odczuwała duży dyskomfort. Doszło do opuchlizny dziąseł, zapalenia miazgi i okostnej. Pomimo tego, kobieta zgodziła się na zacementowanie na stałe kompletu koron i mostów porcelanowych.

Po miesiącu od zakończenia leczenia dolegliwości bólowe nasiliły się. Pacjentka skarżyła się na nadmierną wrażliwość zębów na ciepło i zimno. Była także niezadowolona z ostatecznego efektu wykonanych prac protetycznych. Z tego względu postanowiła udać się na konsultację u innego lekarza dentysty.

Po przeprowadzonych konsultacjach pacjentka postanowiła zwrócić się do lekarza, który rozpoczął leczenie, z zarzutami dotyczącymi nieprawidłowości. Domagała się zwrotu pieniędzy, co spotkało się z odmową.

Po upływie 5 miesięcy od wykonanego zabiegu pacjentka umówiła się na kolejną konsultację w innym gabinecie, u lekarza, który jedocześnie pełnił funkcję konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie protetyki stomatologicznej. Pacjentkę zbadano pod kątem funkcji stawów skroniowo — żuchwowych, wykonano wyciski oraz zlecono zdjęcie panoramiczne. Mając pełny obraz sytuacji stwierdzono nieprawidłowości w wykonanych uzupełnieniach i zaproponowano pacjentce zwrócenie się do lekarza wykonującego zabieg w celu poprawienia leczenia protetycznego. W następie tego pacjentka zarzuciła lekarzowi szereg nieprawidłowości w przeprowadzonym leczeniu. Jak twierdziła jej zęby nadmiernie reagowały na ciepło i zimno, nadto praca protetyczna spowodowała niekorzystną zmianę w proporcjach i symetrii, gdyż warga dolna zapadła się, a górna została wysunięta za mocno do przodu. Dodatkowo twierdziła, że niepotrzebnie "umartwiono" niektóre z zębów oraz wskazywała na związane z tym cierpienia i ból. Poza tym pacjentka zauważyła, że „trzaskają jej szczęki", a w nowym uzębieniu nie potrafi gryźć i w zw. z tym ma utrudnione spożywanie pokarmów.

Na tym pacjentka nie poprzestała i złożyła również zawiadomienie do Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej.

Opinie wydane przez biegłych potwierdziły nieprawidłowości w przeprowadzonym leczeniu protetycznym, wskazując na szereg nieprawidłowości, powodujących bólowe dolegliwości pacjentki. 

Rzecznik, na skutek wydanych opinii, skierował przeciwko lekarzowi dentyście wykonującemu zabieg skierował do Okręgowego Sądu Lekarskiego wniosek o ukaranie. Sąd ten uznał lekarza za winnego zarzucanych czynów i wymierzył karę - upomnienia. 

W kontekście sprawy sądowej (cywilnej) — sąd po przeprowadzeniu postępowania doszedł do przekonania, że pozwana lekarka dopuściła się zawinionego działania skutkującego wyrządzeniem szkody pacjentce. Postępując z odpowiednią ostrożnością i wykorzystując wszystkie dostępne metody i środki, mogła uniknąć pomyłek. 

Zasadniczy błąd polegał na tym, iż wobec stwierdzenia wszystkich opisanych nieprawidłowości i zaburzeń stomatolog (stomatolożka) powinien bezwzględnie nie zgodzić na przeprowadzenie leczenia jednoetapowego ("wyprowadzenie" znaczących zmian okluzyjnych) w tak krótkim czasie, jak to zostało wykonane z zastosowaniem uzupełnień stałych.

Sąd uznał także, że to właśnie nieprawidłowe działania pozwanej doprowadziły do powstania niekorzystnych skutków u pacjentki. 

Zdaniem sądu nie było wątpliwości, że doznana przez powódkę szkoda niemajątkowa była duża i pozostawiła trwałe uszkodzenie i oszpecenia jej twarzy. Nie należy zapominać, że pacjentka zgłosiła się do gabinetu pozwanej, by poprawić swój wygląd estetyczny.

W konsekwencji Sąd uznał, że zadośćuczynienie w wysokości 120 000 zł za doznane przez powódkę cierpienia i ból jest kwotą odpowiednią. Uwzględnił także w całości żądanie zasądzenia odszkodowania z tytułu poniesionych kosztów wykonanego leczenia.

Na koniec należy dokonać refleksji natury ogólnej, zasadniczej — zważywszy, iż podstawowym obowiązkiem lekarza jest leczenie zgodnie z aktualną wiedzą medyczną (wynika to z ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty), lekarz nie może ulegać presji pacjenta i nawet za jego zgodą leczyć niezgodnie z przywołaną dyrektywą.